Nadszedł ten moment, kiedy Włóczykij z ciepłego miejskiego gniazda przenosi się na wieś. Z wielką radością na twarzy, z poczuciem oddechu od życia, które w czterech ścianach ratują głównie rośliny i przytulne wnętrze. Na wieś,
Gdy zima toczy największe batalie z wiosną i zaczyna tak naprawdę w tym pojedynku przegrywać, choć resztkami sił zasypuje nas jeszcze śniegiem, Paniusia postanowiła, że wrzuci na bloga jesienną stylizację, etykietując ją również jako wiosenną
Droga Zimo! Mamy czwartek, 28 luty, godzina – późna, 22:37. Piszę do Ciebie ten list o tak niestandardowej porze jak na mnie, bo szczerze powiedziawszy, odebrałaś mi mowę. Nie wiedziałam, co powiedzieć, aż w końcu
Byłam ostatnio w operze. Zdębiałam. Poruszyło mną. Myślałam, że to nie jest możliwe. A jednak! Ale, zacznijmy od początku. Gdy miałam 7 lat rodzice zapisali mnie do prywatnej szkoły muzycznej. Jak się domyślacie – nie
Szczerze powiedziawszy, robiąc te zdjęcia niemalże miesiąc temu (12.01) nie sądziłam, że będę publikować je w lutym, a na zewnątrz będzie 7 stopni na plusie. Wiosna puka do okna, a ja wyskakuję z zimowym klimatem.
+Wróciłam przed chwilą z gór. Miejsca na Ziemi, gdzie mam wrażenie, że czas płynie szybciej. Z miejsca, którym nie jestem w stanie się nacieszyć, bez względu na długość pobytu. Z miejsca, które mnie zawsze fascynuje.
Nie wiem, czy pamiętacie moje słowa przy okazji jednego z wpisów na Instagramie, ale z chęcią Wam je tutaj zamieszczę: „Jeśli byście zapytali o moje ulubione aktywności jesienne, bez zawahania odpowiedziałabym – zamienianie całego Białegostoku
Cześć. Dzień dobry. Wróciłam. Wzięłam głęboki oddech. Spacerowałam po lasach. Dużo myślałam. Dużo planowałam. Dużo – emocjonalnie – przeżyłam. Potrzebowałam rozmowy ze sobą. Konkretnej. Długiej. Rzetelnie analizującej bieg wydarzeń. Wydarzeń całego minionego roku. Spokojnie, obszernego
Czego życzę Wam na święta? Radości. Miłości. Spokoju. Zdolności słuchania. Zdolności rozmawiania. Zdolności na siłę rad nie udzielania. Zdolności milczenia. Chęci poznawania. Ale i chęci dania się poznać innym. Mniej nerwów. Więcej uśmiechów. Tych szczerych
Porzuciłam ostatnio mój sielski klimat na rzecz wielkiego miasta. Naprawdę – wielkiego miasta. Nie na długo, bo na zaledwie 3 dni, czwartego nie liczę, bo podróż jedynie spędzała mi sen z powiek. Wymarzyłam sobie zobaczyć
