Gdyby ktoś, ktokolwiek, 10 lat temu powiedział mi, że będę inspirować ludzi najpewniej bym powiedziała, żeby stuknął się w głowę, bo… Dekadę temu idąc do liceum zakładałam, że będę ekonomistą. Najlepiej menadżerem. To takie super
Z końcem kwietnia, gdy przyjazne życiu i radości temperatury wskoczyły na termometry, ja wskoczyłam w moją ulubioną sukienkę na poprawę humoru. Mam wrażenie, że dopiero budziłam się do życia, które zakwitnąć miało w maju (o
Tym razem coś najnormalniejszego (jak na mnie) co mogłabym pokazać. Zwyklak nad zwyklakami, ale jak się okazuje, takie stylizacje mają ogromne branie. I dowodem nie jestem ja sama, a Wy i Wasze wypowiedzi. Ostatnio na
Jesienią stałam się samozwańczym Włóczykijem. Jeszcze nie wiedziałam, że przede mną droga w nieznane, dążąca do odnalezienia cząstki siebie. Brakującej cząstki, uzupełniającej cząstki, dającej radość i spełnienie, gdy powoli to, co robiłam do tej pory
Szczerze powiedziawszy – sama nie wierzę, że to powiem, ale ta chłodna majowa aura sprzyja mojemu blogowaniu. A przynajmniej załóżmy taką wersję, bo dzięki chłodom za oknem nie jest mi głupio publikować stylizację sfotografowaną przed
Przed świętami postanowiłam, że odkurzę bloga. Mało mnie tu ostatnio, ale w głębi duszy jestem pewna, że wraz z nadejściem tej cieplejszej wiosny, blog zakwitnie w najróżniejsze wpisy, niczym jabłonie w naszym sadzie. To też
Studia. Koniec pierwszego roku. Od luźnego pomysłu do realizacji. Cholera, gdyby wszystko tak szybko i łatwo w życiu przychodziło. Założyłyśmy z Polą bloga. Kompletnie nie mając wizji, jak on będzie ostatecznie wyglądał. Podejście było „jak
Gdy zima toczy największe batalie z wiosną i zaczyna tak naprawdę w tym pojedynku przegrywać, choć resztkami sił zasypuje nas jeszcze śniegiem, Paniusia postanowiła, że wrzuci na bloga jesienną stylizację, etykietując ją również jako wiosenną
Droga Zimo! Mamy czwartek, 28 luty, godzina – późna, 22:37. Piszę do Ciebie ten list o tak niestandardowej porze jak na mnie, bo szczerze powiedziawszy, odebrałaś mi mowę. Nie wiedziałam, co powiedzieć, aż w końcu
Byłam ostatnio w operze. Zdębiałam. Poruszyło mną. Myślałam, że to nie jest możliwe. A jednak! Ale, zacznijmy od początku. Gdy miałam 7 lat rodzice zapisali mnie do prywatnej szkoły muzycznej. Jak się domyślacie – nie
